Bukang-liwayway

ni Blessing Rivera

Umaga. Araw. Gabi. Matapos ang lahat ay muling ngingiti ang araw sa mundong ibabaw. Bagong pag- asa.


Pinakadakilang regalo na nga ang magising sa umaga at masilayan ang ngiti sa mukha ng iyong pamilya. Ang bawat buhay ay may pinanggagalingan. 

Diyos na dakila. Bathala. Siya si Allah. Sumumpang ‘di mang- iiwan . At hindi ka hahayaang masaktan.

Bukang- liwayway. Mga huni ng ibon at tilaok ng manok ang gigising sa iyong natutulog na diwa. ‘Di man maganda ang unang kabanata, maaaring may balak ang Diyos sa susunod na yugto ng pag- asa.

Daigdig ng Pagdarahop at Pagbangon 

Palagi na lang akong nagdarasal sa Kanya na sana’y masaya ang bawat araw na magdaraan. Nakalimutan ko nang humingi ng tawad at pasasalamat.

Isang masidhing kahilingan ang aking hiningi kay Bathala. Sana’y mapagtagumpayan ko ang isang patimpalak na aking sasalihan. Ngunit, tila ako pinaglaruan ng tadhana. Wala akong nagawa. Natalo ako.

Sinisi ko Siya. Sinumbatan. Itinakwil.

Isinumpa ko sa sariling, hindi na’ ko kailanman hihingi ng kahit anong bagay na nais ko mula sa Kanya. Labis kong dinamdam ang bahang sumira sa aking pangarap. ‘Di ko alam na may mas maganda pala Siyang plano para sa aking talento.

“Sa oras ng paghihirap ikaw ay lagi Kong akay at hawak.”

Binigyan Niya ako ng pagkakataong mailahad ang aking talento. Nanalo ako at higit pa ang ibinigay Niya. Sunud- sunod na pagtatagumpay.

Totoo nga ang sabi nila. Tinutupad Niya ang iyong mga kahilingan. Basta’t maghintay ka lang.

Bukang- liwayway na. Hawak ka Niya sa bisig habang sinasambit ang mga katagang, “Hindi kita iiwan.”


Output ito mula sa KwenPalihan Club ng College of Saint Anthony, Hulyo 12, 2012 sa ilalim ni G. Dave Calpito. Si Blessing ay isang estudyante ng II-Emilio Aguinaldo.